Το στοιχειωμένο τρία

Σκηνή 1η: εκλογές 1993.Σκηνικό κοινωνικής και πολιτικής έντασης (ανατροπή κυβέρνησης ΝΔ από Συμπιλίδη,πρώτες απόπειρες ιδωτικοποιήσεων/ξεσηκωμός συντεχνιών,ρεβανσισμός ΠΑΣΟΚ για το "βρώμικο "89" κλπ).Ψηφίζω "Συνασπισμό" ελπίζοντας στην είσοδο του κόμματος (και του μακαρίτη Μιχάλη Παπαγιαννάκη) στη Βουλή.Το κόμμα λαμβάνει 2,93% και μένει εκτός κοινοβουλίου...

Σκηνή 2η:εκλογές 2012.Σκηνικό κοινωνικής/πολιτικής κατάρρευσης εν μέσω οικονομικής χρεοκοπίας.Ψηφίζω "Δράση" ελπίζοντας στην είσοδό της (και του Στέφανου Μάνου) στη Βουλή.Τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά (1,8% μόλις)...Το εγχείρημα θα έχει μια δεύτερη ευκαιρία σε λίγες μέρες,ως συνασπισμός "Δράση/Δημιουργία Ξανά" αλλά με εξίσου δυσοίωνες προοπτικές...

Το στατιστικό ελάχιστο του 3% που απαιτείται για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή,αντιστοιχεί  σε περίπου 200.000 ψήφους.Μοιάζει δύσκολο να βρεθούν τόσοι ψηφοφόροι για να προασπίσουν μια μεταρρυθμιστική πολιτική πρόταση σήμερα (όπως και πριν είκοσι χρόνια)!
Αν ίσχυε η "απλή αναλογική" εκτιμώ πως τα πράγματα θα ήταν σαφώς προτιμότερα: τα κόμματα θα εξαναγκάζονταν σε συνεργασίες και κατά συνέπεια το πολιτικό/κοινωνικό κλίμα θα ήταν ηπιότερο.Ο "κυρίαρχος λαός" αντί να εξωθούνταν σε συγκρούσεις και τεχνητές πολιτικές οξύνσεις,θα εξοικειώνονταν με την αντίληψη των πολιτικών συνθέσεων,των συνεργασιών,της αναζήτησης κοινών στόχων αντί της μέχρι τέλους αντιπαράθεσης.Βαθμιαία θα εξέλιπε η λαϊκίστικη ρητορική περί "προδοτών","εχθρών του λαού","δοσίλογων" κλπ που δηλητηριάζει την πολιτική πρακτική στη χώρα.
Οι πολίτες θα εκπαιδεύονταν στο διάλογο και στην ανεκτικότητα.
Η ανοχή στο διαφορετικό θα πραγματώνονταν καθημερινά.
Η δημοκρατία μας θα ήταν πολύ καλύτερη: θα σέβονταν τις μειοψηφίες!
Οι ανεκτικοί στο διαφορετικό/συνδιαλεγόμενοι πολίτες,εύκολα θα μετέφεραν αυτή την αντίληψη στα σπίτια τους ως ανεκτικοί στο διαφορετικό/συνδιαλεγόμενοι γονείς,καλλιεργώντας στα ελληνόπουλα αντίστοιχη κουλτούρα συνδιαλλαγής και αλληλοσεβασμού,αντί της αγένειας που εκπροσωπούν οι μούτζες και ο αποκρουστικός εφηβικός τσαμπουκάς των σημερινών μας βλασταριών!
Η απλή αναλογική είναι κάτι πολύ ουσιαστικότερο από εκλογικό σύστημα: προάγει τη δημοκρατία στην πράξη!

Επειδή όμως η από μέρους μου επίκληση της απλής αναλογικής μπορεί να εκληφθεί ως υστερόβουλη-αφού ευνοεί το Μάνο-δε θα επιμείνω περισσότερο και θα επιστρέψω στο "τρία".
Ο αριθμός "3" ανήκει στους μαγικούς αριθμούς: ο τριαδικός Θεός,οι τρεις μάγοι με τα δώρα,οι τρεις δοκιμασίες,οι τρεις πύλες της κόλασης,τα τρία στάδια της "θείας Κωμωδίας",οι τριανδρίες των Ρωμαίων,οι τρεις σωματοφύλακες (που ήταν τέσσερις),ο τρικέφαλος Κέρβερος,οι τρεις χάριτες,τα τρία γουρουνάκια και βέβαια...η τρόικα!
Δεκάδες οι χρήσεις του "3" σε όλες τις λαϊκές παραδόσεις.Ίσως αυτό το δέος του "3" να οδήγησε τον "ανώνυμο νομοθέτη",να το θεσπίσει ως όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.Πάλι καλά που δεν επιλέχτηκε το εξίσου μαγικό "7",γιατί τότε δε θα υπήρχαν καν μικρά κόμματα (ίσως δυο μόνο μεγάλα που θα εναλλάσσονται εν είδει λοτταρίας).

Τί κοινό έχει ο "Συνασπισμός" του 1993 με τη "Δράση" του 2012?
Πολύ περισσότερα απ'όσα φαντάζεται κανείς:
α)είναι και οι δύο χώροι πολιτικά φιλελεύθεροι.Η αντίθετη γνώμη όχι απλά δε φιμώνεται,αλλά ευνοείται να αναπτυχθεί ως "τάση".Η επίκληση της κομματικής πειθαρχίας ηχεί αδιανόητη!
β)είναι χώροι ανεπιφύλακτα φιλο-ευρωπαϊκοί.Υποστηρίζουν τη θέση της Ελλάδας στην οικογένεια των κοινοβουλευτικών ευρωπαϊκών δημοκρατιών.
γ)είναι χώροι μεταρρυθμιστικοί.Υποστηρίζουν το διαχωρισμό εκκλησίας/κράτους,την κοινωνική θητεία,την εναλλακτική-μέχρι νομιμοποίησης- πολιτική για τα ναρκωτικά ,το σεβασμό στους αλλοεθνείς/αλλόθρησκους/αλλόγλωσσους/άθρησκους/διαφορετικούς εν γένει ανθρώπους.
δ)είναι σχηματισμοί φιλο-κοινοβουλευτικοί.Υποστηρίζουν την υπεροχή του κοινοβουλίου έναντι άλλων μορφών αντιπροσώπευσης.Είναι συνεπώς αστικοί σχηματισμοί.Δεν επιδιώκουν την ανατροπή του κοινοβουλευτικού καθεστώτος.
ε)διαπνέονται κατ'ανάγκη από έναν ελιτισμό (θέλουν δε θέλουν) λόγω της υψηλής παιδείας των στελεχών τους και σ'ένα βαθμό σ'αυτόν οφείλεται η μειωμένη απήχηση που έχουν στο εκλογικό σώμα.

Διαφορές, θα ρωτήσει κάποιος, δεν έχουν?
Ασφαλώς και έχουν.Ο "Συνασπισμός" εξέφραζε την ανανεωτική/δημοκρατική αριστερά του "93, η "Δράση" τη φιλελεύθερη δεξιά του 2012.Ο "ΣΥΝ" μετεξελίχθηκε σε "ΔΗΜ.ΑΡ",η "Δράση" προέκυψε από την απόσπαση των φιλελεύθερων απ'τον κορμό της ΝΔ.
Η βασική διαφορά των χώρων-κατά τη γνώμη μου-είναι η αντίληψή τους για την οικονομία.
Η ΔΗΜ.ΑΡ,ως αριστερό κόμμα,τη θεωρεί διαχωρισμένη απ΄την πολιτική και "υποδεέστερή της",γι'αυτό και ζητά κυβερνητικές παρεμβάσεις στην αγορά.
Η "Δράση",ως φιλελεύθερο σχήμα,θεωρεί την οικονομία και την πολιτική αλληλένδετες και συνδέει κάθε πολιτική μεταρρύθμιση με αντίστοιχες οικονομικές προϋποθέσεις.
Εδώ κάπου ερμηνεύεται και η προσωπική μου πορεία.
Το "93,ως σοσιαλίζων,θεωρούσα τις "αγορές" περίπου εχθρούς της κοινωνίας και πίστευα στην ανάγκη κυβερνητικών ρυθμίσεων που θα "εκλογίκευαν" τις συνέπειες του οικονομικού αναταγωνισμού.
Τώρα πια, φιλελεύθερος ων, θεωρώ την ελεύθερη αγορά προαπαιτούμενο της πολιτικής ελευθερίας και εκτιμώ πως είναι οι κυβερνητικές παρεμβάσεις που στρεβλώνουν-επί τα χείρω- τις κοινωνικές συνέπειες του κρατικά χειραγωγούμενου οικονομικού ανταγωνισμού.
Μπορώ όμως πολύ άνετα να συζητήσω με το μέσο ψηφοφόρο της ΔΗΜ.ΑΡ. του οποίου τη συγκρότηση κατά κανόνα εκτιμώ!

Στην πορεία της εικοσαετίας βέβαια,παρέμεινα αστός.Το μόνο που άλλαξε ήταν πως παλιά αποδοκίμαζα τον αστικό πολιτισμό (και με γοήτευε η εικόνα του "φυσικού ανθρώπου"),ενώ σήμερα είμαι ανεπιφύλακτος υποστηρικτής του! Χρειάστηκε να διαβάσω Hayek για να κατανοήσω αυτό που υποσυνείδητα εκτιμούσα!

Όλα αυτά βέβαια,θεωρητική σημασία έχουν μόνο.Κουβέντα να γίνεται! Στις 17 του μηνός.ο "κυρίαρχος λαός" θα επανεκτονωθεί με τον πολιτισμικό αταβισμό που του έχουν χρόνια καλλιεργήσει και εμείς θα θυμηθούμε τους στίχους του ποιητή:


"Επιδιώκοντας το τρία,
παίρνουμε διαρκώς τα τρία"

7/6/2012