Total Pageviews

Saturday, March 3, 2012

Forever young

Eικόνα 1η: Σαλονίκη,Εγνατία οδός,1991.Είμαι σ'ένα ταξί και κατευθύνομαι Βαρδάρη για να πάρω το ΚΤΕΛ για Πρέβεζα.Χαζεύω απ'το παράθυρο.Στο ύψος της Αγ.Σοφίας,μια κοπέλα πάνω σε μια Yamaha Tenere,μας προσπερνάει και χάνεται.Ακόμη θυμάμαι το κυμάτισμα των μαλλιών της πάνω απ'την άσφαλτο,μια μελαχρινή οπτασία ομορφιάς διέσχιζε τη γκρίζα λεωφόρο.Μ'αρέσει να πιστεύω πως είναι ακόμη καλά και είναι ακόμη όμορφη  (ελπίζω μόνο,να φοράει κράνος τώρα)!

Εικόνα 2η: Αθήνα,Κηφισίας στο ύψος του "Υγεία",καλοκαίρι του 1996.Επιστρέφω από βραδυνή έξοδο με το 106 μου και κινούμαι χαλαρά στην άδεια-λόγω ώρας και εποχής-πόλη.Η μαγεία της θερινής Αττικής νύχτας με τυλίγει και ξαφνικά,μια κόκκινη Alfa Romeo Spider,η παλιά-κλασσική,με προσπερνάει και χάνεται στην άνοδο προς Μαρούσι.Ο οδηγός φοράει άσπρο πουκάμισο με τα μανίκια μαζεμένα και οδηγάει με το ένα χέρι,αφήνοντας το άλλο στηριγμένο στο ανοιχτό παράθυρο ενώ,το κεφάλι του είναι ελαφρά γερμένο προς τα πίσω,σε στάση απόλυτης απόλαυσης της οδήγησης.

Αγαπώ την οδήγηση και την αυτοκίνηση από μικρός.Με συνεπαίρνει η αυτονομία της, η αίσθηση ελευθερίας που μου δίνει,η προοπτική του ταξιδιού στο άγνωστο,η αναζήτηση του ορίζοντα!
Το αυτοκίνητο το γνώρισα νωρίς,τη μοτοσικλέτα άργησα λίγο-δε με άφηνε η μαμά-,αλλά τη λάτρεψα μάλλον περισσότερο! Πάνω στη μοτοσικλέτα,η προοπτική της αυτονομίας αποκτά την ολοκληρωτική της διάσταση.
Ωστόσο,αυτό δεν είναι ένα κείμενο αντιπαράθεσης των δυο οχημάτων.Τα προκρίνω και τα δυό,δεν μπορώ να κάνω χωρίς αυτά.Παλιά,στο αγγλικό "Car", ο Setright,έγραφε για την αίσθηση αυτονομίας που προσφέρει η αυτο-κίνηση στον άνθρωπο από την εποχή των ιπποτών και των αλόγων.Για τη μοτοσικλέτα,τα σχετικά κείμενα είναι εκατοντάδες,για προφανείς λόγους.
Υποθέτω,για τους ίδιους λόγους μου αρέσουν τα western και τα road-movies.
Δεν έχω τίποτε εναντίον των ΜΜΜ,απλά δεν μπορώ εκεί μέσα.Η αίσθηση πως ετερο-κινούμαι με καταπιέζει απίστευτα.

Να ξεκινάς όποτε θες,να σταματάς όπου θες,να λοξοδρομείς αν το θες,να μην έχεις προορισμό!
Οσοι πάσχουμε από mal du depart (λατρεία για τη φυγή) είμαστε θιασώτες της αυτόνομης μετακίνησης.
Και όσο περνούν τα χρόνια και οι ευκαιρίες των ταξιδιών λιγοστεύουν, παρηγοριά μας είναι οι σκόρπιες εικόνες των άγνωστων ταξιδευτών.

Η φυγή είναι το μόνο ελιξήριο νεότητας ...

4/3/2012

5 comments:

  1. Η ελευθερία εκφράζεται πολλές φορές σε αυτές τις λεπτομέρειες.

    Ισχύει εξ' ίσου και για την προηγούμενη ανάρτηση

    ReplyDelete
  2. Φίλε, πάντα έβρισκα ιδιαίτερα χαρακτηριστική της προσωπικότητας σου και έκανα κέφι την αγάπη σου για την αυτο-κίνηση (όπως και του Δημήτρη του Νίκα). Περνώντας τα χρόνια φαίνεται πως την τεκμηρίωσες και ιδεολογικά-βιοφιλοσοφικά.
    Μια παρατήρηση: για να είναι ο δρόμος ανοιχτός για να τον απολαύσει ο οδηγός της Spider, πρέπει κάποιοι (πολλοί) να πηγαίνουν είτε εξ ανάγκης, είτε από επιλογή με το λεωφορείο, το τρόλλεϋ ή το μετρό.

    ReplyDelete
  3. Μπα,δε νομίζω φίλε! Στις τρεις το πρωί τα ΜΜΕ και οι πολλοί κοιμούνται,οι δρόμοι θα συνεχίσουν να είναι άδειοι...

    ReplyDelete
  4. Αγαπητέ Βαγγέλη, πραγματικά η λέξη αυτο-κίνηση έχει το πιο σημαντικό, αλλά και εγωιστικό, πρόθεμα "αυτο-". Το δυστυχές είναι ότι σήμερα μόνο λίγες στιγμές μας μένουν να ¨αυτοκινηθούμε¨ όπως φανταζόμαστε, θέλουμε και ..."κεφάρουμε". Οι επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις μας αναγκάζουμε να "ετεροκινούμαστε εθελόντικα¨...(οξύμορο;!!!). Μόνη διέξοδος η μοτοσικλέτα...δεν την γνώρισα ακόμα σε όλη της την διάσταση...μόνο σε μικρό κυβισμό και για την ευκολία της στην καθημερινή, εντός πόλης, μετακινηση. Ευελπιστώ, στο μέλλον...!!! Μέχρι τότε, μόνο μικρές εξορμήσεις στην παλιά εθνική - και επικίνδυνη πια, λόγω ελλειπούς συντήρησης - οδό Ιωαννίνων - Θεσσαλονίκης, μέσω ΚΑΤΑΡΑΣ!!!

    ReplyDelete